Deze week is het 2 jaar geleden dat ik, zakelijk gezien, het beste besluit van mijn leven nam. Ik werd 60 en was 2 weken daarvoor op een vervelende manier en heel onverwacht mijn baan kwijtgeraakt.
Nou ben ik niet het type dat erg lang bij de pakken neer gaat zitten, terugdraaien van de tijd kan namelijk niet. En om nu al achter de geraniums te gaan zitten… nou nee. Ik heb trouwens een hekel aan geraniums.
Ik realiseerde me dat, ondanks mijn 40 jaar ervaring als secretaresse, het vinden van een nieuwe vaste baan lastig zou worden.
Helaas heerst bij veel bedrijven in Nederland nog steeds (een beetje) de cultuur dat ze graag mensen in dienst nemen met veel kennis en ervaring, maar dat die toch echt niet boven de 35 jaar (beetje gechargeerd, dat weet ik…) mogen zijn.
Om te voorkomen dat ik moedeloos zou raken van alle afwijzingen, als je die al krijgt, nam ik op die dag het besluit dat ik mijn eigen baas zou gaan worden.
Tja, en dan ligt daar dat besluit en dan? Dus eerst maar eens begonnen met te bedenken wat ik wilde gaan aanbieden aan potentiele opdrachtgevers.
Vanzelfsprekend zou dat mijn kennis en ervaring als secretaresse op diverse niveaus worden. Daarnaast had ik vaak evenementen georganiseerd en had ik me met communicatie en teksten beziggehouden. Dus dat was mijn startpunt en de daarbij behorende naam was toen ook snel gevonden.
Omdat ik pielen met websites leuk vind besloot ik om mijn eigen website te bouwen. Wat vond ik dat leuk om te doen! En dan is het eindelijk zover dat alles klaar is om te starten. Ingeschreven bij de KvK, website klaar, visitekaartjes klaar….
Ik realiseerde me heel goed dat ik geen opdrachten binnen zou halen als ik alleen maar naar de telefoon zou gaan zitten staren in afwachting van een belletje.
Een maand lang ben ik toen heel actief mensen gaan benaderen. Rechtstreeks, via LinkedIn, reagerend op advertenties, netwerkbijeenkomsten, ik was daar echt een paar uur per dag mee bezig. Op iedere verjaardag en elk feestje zwaaide ik met mijn visitekaartjes. Je weet tenslotte maar nooit toch?
En al dat werk betaalde zich uiteindelijk uit. Ik kreeg de eerste opdracht. Een kleintje, het maken van een PowerPointpresentatie. Maar ook kleine opdrachten zijn opdrachten en net zo leuk en belangrijk als grote.
En hoe trots was ik dat ik mijn eerste eigen factuur verstuurde (die overigens ook direct betaald werd). Snel daarna een opdracht voor het maken van een website, die ik nog steeds beheer en maandelijks bijwerk met nieuwsbrieven, recensies etc.
Het leek haast wel of dat het startsein was van mijn nieuwe carrière als zzp-er. Want vanaf dat moment begon het te lopen. Al snel was daar de eerste echte grote opdracht. Een half jaar als team officer bij Roche in Woerden. En direct daarna de tweede grote opdracht bij de iPabo in Amsterdam. En werd ik voor een korte periode weer teruggevraagd bij Roche.
Maar ook werd ik benaderd om als redacteur de teksten te gaan corrigeren en SEO-proof te maken voor een aantal websites/blogs. Taal is altijd al mijn passie geweest en hoe leuk is het dat ik van die passie dan ook mijn werk kan maken! Inmiddels doe ik dat voor 2 opdrachtgevers en daar komen deze maand nog 2 nieuwe opdrachtgevers bij. En wat mij betreft volgen er nog veel meer!
Terugkijkend op de afgelopen 2 jaar kan ik alleen maar heel blij, tevreden en vooral dankbaar zijn. Het is toch fantastisch dat ik mijn geld verdien met alleen maar leuk werk? De combinatie van thuis redactie-opdrachten doen en op locatie als secretaresse werken vind ik heerlijk! Er zijn weken waarin ik heel wat meer uren werk dan de gebruikelijke 40, maar ik krijg daardoor zoveel energie dat ik daar dus geen enkel probleem mee heb.
Er zijn ook weken dat het rustiger is en ik zomaar op een doordeweekse dag besluit om lekker met een vriendin te gaan lunchen of naar de film te gaan.
Ik realiseer me dat er misschien ook wel mindere periodes zullen komen en er even geen opdrachten zullen zijn, maar dat hoort erbij. Iemand, een ervaren zzp-er, heeft ooit tegen me gezegd dat ik dan nooit wanhopig moet worden maar vooral moet genieten van die vrije periodes, want dat er altijd wel weer iets op mijn pad zal komen. En dat zal ik dan ook zeker gaan doen, mocht het zover komen.
En zo kan ik zeggen dat uit een hele nare gebeurtenis alleen maar positieve dingen zijn voortgekomen. Ik ben blij (en misschien ook wel een beetje trots) dat het gelukt is wat ik in mijn hoofd had. Sterker nog, het is alleen maar mooier en beter dan ik ooit had kunnen dromen.
Groetjes, Hanja