“ Soms is het omslaan van een bladzijde en beginnen aan een nieuw hoofdstuk geen goed idee en kun je beter aan een nieuw boek beginnen."
Dit was mijn eigen commentaar bij deze quote die vorige week als een herinnering van 4 jaar geleden op mijn Facebook tijdlijn verscheen.
Toen ik dit las realiseerde ik me dat het echt pas 4 jaar geleden was dat ik besloot om een hele dikke punt te zetten achter mijn werkzame leven in loondienst. Ik begon voor mezelf!!!
Ik heb in eerdere blogs daar al eens over verteld.
En ik besloot ook dat ik geen nieuw boek ging kopen, ik ging het gewoon zelf schrijven!
Er is zoveel gebeurd in die periode dat het echt soms al een eeuwigheid geleden lijkt dat ik die beslissing nam.
De eerste maanden was ik heel druk met te bedenken wat ik wilde aanbieden, er moest een logo komen… en een website… en een netwerk opbouwen was ook wel handig.
Heel veel losse puzzelstukjes die uiteindelijk een complete puzzel vormden.
De eerste opdracht was een kleine, maar wat was ik daar blij mee! Ik had het gevoel dat ik toen pas echt bestond als ZZP’er. De eerste factuur vond en vind ik nog steeds de leukste factuur die ik heb gemaakt.
Natuurlijk was ik, bang dat er geen volgende opdrachten zouden komen, wie wist nou dat ik beschikbaar was? Dus ben ik heel actief geworden op LinkedIn, heb ik me laten horen bij HR managers, en directieleden van bedrijven en liep ik bij elke afspraak, of het nou privé was of zakelijk, met mijn visitekaartjes te zwaaien.
En heel langzaam kwamen er leuke opdrachten op mijn pad. Opdrachten op het gebied van teksten schrijven en redigeren, websites onderhouden en maken, maar ook leuke opdrachten als secretaresse. En wat ik extra leuk vond was dat ik van mijn passie voor taal ook voor een deel mijn vak kon maken. Ik ben altijd een pietje precies geweest op het gebied van taal en daar kon ik nu iets mee doen. Maar ook kwam ik als secretaresse bij bedrijven waarvan ik nooit gedacht had om daar te werken. En leuk dat ik het vond!
En eigenlijk vond ik mezelf ook best stoer dat ik op mijn 60e nog het besluit had genomen om mijn leven om te gooien.
En wat dan zo leuk is is dat dit wordt opgepakt en dat ik soms gevraagd word om mijn verhaal te doen om ander 50 plussers die overwegen om voor zichzelf te beginnen te motiveren. Superleuk om te doen!
Toch blijft er altijd nog een stemmetje in mijn hoofd dat zegt: “straks word ik niet meer gevraagd en wat dan?” Dus zeg ik nooit nee tegen een opdracht.
De afgelopen periode ben ik mijzelf daarin een beetje tegengekomen. Heel veel opdrachten (kleine en grote), privé druk met zorgtaken en geen tijd nemen voor rust.
Was ik daarom zzp’er geworden? Dan is het toch de bedoeling om ook wat meer tijd voor jezelf te hebben? Dat je plezier hebt in wat je doet? Ik had een kort lontje, was heel snel emotioneel en ik was zo moe.
Tijdens mijn vakantie heb ik daarom eens goed nagedacht en ik kwam tot de conclusie dat ik, als ik een echte blije zzp’er wilde blijven, een stapje terug moest doen. Met pijn in mijn hart heb ik na mijn vakantie een aantal opdrachten teruggeven. Ik heb uitgelegd waarom ik dat deed en de betreffende opdrachtgevers begrepen het en respecteerden mijn beslissing. En zagen het zeker niet als “in de steek laten”. Uiteraard laat ik ze straks weer weten dat ik beschikbaar ben als er wat andere opdrachten zijn afgerond. Want zulke leuke opdrachtgevers wil ik niet kwijt.
Ik ben nog steeds bezig met een meerdere opdrachten, maar ik heb weer overzicht en ben weer blij met wat ik doe.
Terugkijkend op de afgelopen 4 jaar kan ik alleen maar zeggen dat er zoveel gebeurd is, het lijkt wel 14 jaar! Die 4 jaar hebben mij sterk gemaakt, ik heb geleerd om voor mijzelf op te komen en ik heb een droom die ik al best een tijdje had, namelijk eigen baas zijn, laten uitkomen.
Dus tja, wat is het nu? Is het al 4 jaar of pas 4 jaar? Ik weet het niet. Maar een ding weet ik wel… ik ben van plan om nog heel veel nieuwe delen aan mijn boekenserie toe te voegen!