In juni lijkt de zomer nog ontzettend lang te duren, maar als je een keer met je ogen knippert is het ineens oktober en zijn al die mooie, deze keer niet zulke warme, maanden voorbij.
En als ik dan bedenk hoeveel plannen ik had en ik nu kijk wat daarvan is gerealiseerd, dan was ik misschien iets te ambitieus met mijn planning.
Het kan raar lopen...
Ik heb altijd een passie voor taal gehad. En daar heb ik zijdelings ook wel wat mee gedaan bij de werkgevers waar ik in vaste dienst was in een vorig leven.
Maar sinds ik als freelancer werk krijg ik steeds vaker opdrachten om teksten te schrijven of webteksten te redigeren en SEO-proof te maken. Ik heb ontdekt dat ik dat dus heel erg leuk vind om te doen. Beetje spelen met tekst en zorgen dat ze goed gevonden worden op Google.
Ik ben gestart met de teksten voor Charlie's Kitchen en al snel werd ik via haar benaderd door anderen met het verzoek om naar hun teksten te kijken en ermee aan de slag te gaan.
De basiskennis heb ik mezelf min of meer aangeleerd, maar er komt nog veel meer bij kijken en ik wil me hierin toch wat meer gaan specialiseren. Dus ik ben in augustus een specifieke SEO training gaan volgen voor tekstschrijvers. Ik mag me dan nu ook SEO-deskundige noemen!
Om dit te doen naast mijn opdrachten als management ondersteuner is de leukste combi die ik maar kan bedenken. Een paar dagen per week buiten de deur, waar ik dan collega's heb en de rest van de tijd lekker thuis of waar dan ook, als er maar wifi is.
En een dag geen zin? (ja echt, dat gebeurt mij ook wel eens hoor), dan doe ik dat toch lekker 's avonds of in het weekend?
En nu zitten we in oktober. Vanochtend voor het eerst de lampjes op mijn fiets weer aan, de blaadjes vallen, de afspraak voor de bandenwissel is gemaakt en we zitten 's avonds weer binnen in plaats van uren aan de tuintafel met lekkere drankjes en barbecue.
Maar ook met afspraken voor nieuwe opdrachten op het gebied van tekstredactie en websites bouwen. En in de wetenschap dat ik nog een aantal maanden bij mijn huidige opdrachtgever, de iPaboin Amsterdam, kan blijven.
Na een mooie zomer, vast ook een mooie winter
Al ben ik echt een zomermens, ik kan me toch wel heel erg verheugen op de komende maanden. De zekerheid van een aantal nieuwe opdrachten, maar ook het uitwerken van een aantal (creatieve) ideeën die ik de afgelopen maanden heb bedacht.
En hopelijk, als mijn secretariële opdracht bij de iPabo klaar is, weer een mooie nieuwe opdracht op dat gebied.
Maar vooral hoop ik dat ik (en de mensen om mij heen) gezond mogen blijven. Ik realiseerde me dat dat eigenlijk de basis is van alles toen ik in juli een brief kreeg n.a.v. het Bevolkingsonderzoek borstkanker. Je gaat er van uit dat er altijd in staat dat er niets gevonden is, maar dat was nu niet het geval. Er was een afwijking gevonden waar onderzoek naar gedaan moest worden.
Gelukkig kon ik snel in het ziekenhuis terecht voor die onderzoeken en uiteindelijk bleek het loos alarm, maar de dagen voorafgaand aan het onderzoek spoken er wel heel veel gedachten door je heen. Wat als het toch foute boel is? En hoe moet dat dan verder?
In deze maand waarin Pink Ribboncentraal staat is het goed om je extra te realiseren dat het niet vanzelfsprekend is dat de borstkanker niet bij jou aan de deur klopt. Op elke 7 vrouwen krijgt er 1 borstkanker, wat betekent dat als je met een groepje collega's of vriendinnen bij elkaar zit de kans dat één van hen borstkanker zal krijgen groot is. En dat is iets om af en toe bij stil te staan.
Groetjes, Hanja